کد مطلب:313444 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:188
نگهبان خیام حسینی
معالی السبطین از دختر علی بن ابی طالب علیهماالسلام، حضرت زینب كبری علیهاالسلام نقل می كند كه گوید: شب عاشورا از خیمه خارج شدم تا به خیمه ی برادرم، امام حسین علیه السلام، بروم. او در خیمه تنها بود. دیدم مشغول مناجات با خداوندگار است و قرآن را تلاوت می كند. با خود فكر كردم در مثل چنین شبی سزاوار نیست برادرم در خیمه تنها بماند. به دنبال این فكر، به سوی خیمه های برادران و پسرعموهایم روان شدم تا آنان را بابت این عمل سرزنش كنم. نزدیك خیمه ی برادرم، حضرت عباس علیه السلام، كه رسیدم، صدای همهمه و فریادی به گوشم رسید. پشت خیمه گوش فرادادم، دیدم پسرعموها و برادران و برادرزاده هایم گرد هم حلقه زده اند و حضرت عباس علیه السلام نیز در وسط آنان قرار دارد. وی مانند شیر نیم خیز بر روی دو پا نشسته و شروع به سخن نموده است. نخست خطبه ای ایراد فرمود كه مانندش را جز از برادرم امام حسین علیه السلام نشنیده بودم. پس از حمد و ثنای خداوند و درود بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم برادرزاده ها و عموزاده ها و برادران خویش را مخاطب قرار داده و فرمود: فردا چه خواهید كرد؟ آنها گفتند: اختیار ما با توست و ما گوش به فرمان توییم. فرمود: بدانید كه اصحاب برادرم نسبت به ما بیگانه و غریبه بوده و بار سنگین مرد همیشه بر دوش اهل خود وی قرار دارد. فردا شما باید در شهادت پیشقدم شوید و نگذارید آنان بر شما در نبرد سبقت بگیرند؛ مبادا مردم بگویند: بنی هاشم یاران خود را پیش افكنده و مرگ را با ضرب شمشیر دیگران، از خود دفع می كردند. زینب علیهاالسلام می گوید:
[ صفحه 208]
چون سخن برادرم عباس علیه السلام به اینجا رسید، بنی هاشم شمشیرهای خود را از نیام كشیده و فریاد زدند: البته كه چنین خواهیم كرد، و ما در فرمان تو خواهیم بود.
حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام با جلال و شهامت خاصی، آن شب به پاسداری و نگهبانی خیام حسینی علیه السلام مشغول بود و تا صبح لحظه ای به خواب نرفت و دشمن از ترس برق شمشیر حضرت ابوالفضل علیه السلام نه تنها قدرت شبیخون و حمله به آنان را نیافت بلكه به خواب نیز نرفت. آری، هر چند دریایی از لشگر در اردوی خصم گرد آمده بود، ولی عباس بن علی علیه السلام هم شیر بیشه ی شجاعت و دست پرورده ی علی مرتضی علیه السلام بود و در آن شب، كه یاران امام حسین علیه السلام و بنی هاشم به مناجات با قاضی الحاجات پرداخته و مشغول تلاوت قرآن و ركوع و سجود بودند، عباس بن علی علیهماالسلام سوار بر اسب با شمشیر آخته به حفاظت از آنان مشغول بود، در نتیجه كودكان و زنان حرم پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم با خاطری آسوده به خواب رفتند. [1] .
[ صفحه 208]
چون سخن برادرم عباس علیه السلام به اینجا رسید، بنی هاشم شمشیرهای خود را از نیام كشیده و فریاد زدند: البته كه چنین خواهیم كرد، و ما در فرمان تو خواهیم بود.
حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام با جلال و شهامت خاصی، آن شب به پاسداری و نگهبانی خیام حسینی علیه السلام مشغول بود و تا صبح لحظه ای به خواب نرفت و دشمن از ترس برق شمشیر حضرت ابوالفضل علیه السلام نه تنها قدرت شبیخون و حمله به آنان را نیافت بلكه به خواب نیز نرفت. آری، هر چند دریایی از لشگر در اردوی خصم گرد آمده بود، ولی عباس بن علی علیه السلام هم شیر بیشه ی شجاعت و دست پرورده ی علی مرتضی علیه السلام بود و در آن شب، كه یاران امام حسین علیه السلام و بنی هاشم به مناجات با قاضی الحاجات پرداخته و مشغول تلاوت قرآن و ركوع و سجود بودند، عباس بن علی علیهماالسلام سوار بر اسب با شمشیر آخته به حفاظت از آنان مشغول بود، در نتیجه كودكان و زنان حرم پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم با خاطری آسوده به خواب رفتند. [1] .
[1] شخصيت حضرت ابوالفضل عليه السلام: صفحه ي 104.